ΑΦΑΝΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΙΕΡΑΡΧΙΑ

Η Ιεραρχία δεν μπορεί να επιβάλει τον καλό δρόμο της ζωής ενάντια στην κανονική ανθρώπινη επιθυμία, γιατί αυτός ο καλός δρόμος της δράσης πρέπει να έρθει απ’ τα βάθη της ανθρώπινης σκέψης κι αισθήματος και πρέπει να προβάλει σαν μια ελεύθερη και μη επιβαλλόμενη προσπάθεια· η Ιεραρχία δεν πρέπει να κάνει εκείνα τα βήματα που θα εμποδίσουν τους ανθρώπους να κάνουν λάθη, γιατί μέσα απ’ αυτά τα λάθη οι άνθρωποι μαθαίνουν “με το μέσον του κακού ότι το καλό είναι καλύτερο”, όπως το εξέφρασε ο μεγάλος μυημένος ποιητής σας.

Όλα όσα μπορεί να κάνει η Ιεραρχία είναι να παρουσιάσει την αναγκαία διδασκαλία η οποία θα κατευθύνει τη σκέψη του ανθρώπου σε ορθές γραμμές, να υποδείξει το δρόμο των αληθινών σχέσεων και την ίδια στιγμή να καταδείξει αντικειμενικά τη φύση του κακού δρόμου. Αυτό το έκανε πάντα η Ιεραρχία. Ως πνευματικός όμιλος μπορεί και μπαίνει αντιμέτωπος στην ιδιοτέλεια, στην απληστία κι ενάντια σε ό,τι ζητά να φυλακίσει το ανθρώπινο πνεύμα και να μειώσει την ελευθερία του. Για να το διευκρινίσω – η Ιεραρχία στάθηκε ενάντια στον ολοκληρωτισμό που εξέφρασαν οι δύο μεγάλες Δυνάμεις, η Γερμανία και η Ιαπωνία, όταν καταστάλαξαν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

  Αυτό το κάνει και θα συνεχίσει να το κάνει όταν οποιαδήποτε όψη της ολοκληρωτικής απληστίας κι επιθετικότητας σε οποιαδήποτε μορφή (λεπτοφυή κι ακήρυκτη ή εκδηλωμένη ανοιχτά) επιχειρεί να περιορίσει την ελευθερία του ατόμου, τον ελεύθερο πνευματικό άνθρωπο, ανεξάρτητα απ’ το σημείο της εξέλιξής του.

Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΥΣΗ  ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ  ΣΕΛ.741